Geschiedenis

Het waren de romantici die het Elbezandsteengebergte ontdekten en beroemd maakten. Eerst kwamen de schilders, spoedig gevolgd door de artistieke avant-garde van half Europa. Het Elbezandsteengebergte heeft zo zijn plaats gevonden in talloze werken uit die tijd.

De artistieke ontdekking van het Elbezandsteengebergte begon eigenlijk in de eerste helft van de 18e eeuw. Ook toen al droeg Johann Alexander Thiele met zijn landschapsschilderijen bij aan het bekend maken van de schoonheid van het schilderachtige ruige landschap.

Zo ook Bernardo Bellotto, beroemd als "Canaletto", die net als Thiele hofschilder was in dienst van de Saksische keurvorst. De regio kwam echter pas later in de 18e eeuw echt in de mode als studieobject.

Eerst kwamen de schilders van de kunstacademie van Dresden, waaronder de Zwitsers Adrian Zingg en Anton Graff, aan wie we waarschijnlijk de naam "Saksisch Zwitserland" te danken hebben voor het Saksische deel van het Elbezandsteengebergte. Het landschap paste gewoon perfect in het esthetische ideaal van die tijd: het "sublieme" en het "mooie" - volgens de toen heersende esthetische theorieën - smelten hier op bijna exemplarische wijze samen tot het "pittoreske".

De regio wordt een Mekka, een studieobject in alle genres. Caspar David Friedrich, Johann Christian Clausen Dahl, Carl Gustav Carus, Ludwig Richter, Carl-Maria von Weber, Richard Wagner, Mary Shelley, William Turner, Hans Christian Andersen en vele anderen: de lijst van prominente bezoekers aan de regio leest als een Who's Who van de Europese romantiek.

Al snel kristalliseren zich favoriete paden. Deze smelten samen tot een ideale route door de regio. Met de aanleg van de spoorweg in het midden van de 19e eeuw raakt het in de vergetelheid. Pas 100 jaar later werd een eerste poging gedaan om de historische route nieuw leven in te blazen. Het kreeg de naam Malerstrasse, later "Historischer Malerweg".

De vereniging voor toerisme heeft hier gevolg aan gegeven, de route geoptimaliseerd en een deel op de linkeroever van de Elbe toegevoegd. Zo kon in 2006 een 112 kilometer lange etappewandelroute worden geopend, die de bezoekers van vandaag met zijn talrijke ontroerende landschapsimpressies net zo betovert als de kunstenaars uit de Romantiek ooit deden: de Elbezandsteenbergschilderweg.

De route begint in Pirna-Liebethal, voert door het Nationaal Park op de rechteroever van de Elbe tot aan de Tsjechische grens en over vijf tafelbergen terug naar Pirna aan de andere kant van de Elbe.

Waarschijnlijk de meest traditionele wandelroute in Duitsland, die nu volledig bewegwijzerd is. Wegwijzers met het opschrift "Malerweg" of een veeg "M" (zwart op een witte achtergrond) geven de richting aan. Een rode stip naast de "M" geeft aan dat u langs de historische route wandelt.

Oorspronkelijk werd de lengte van de Malerweg opgegeven als 112 kilometer. De reden voor het verschil zijn de foutenbronnen in de verschillende analoge en digitale opnamemethoden. Uiteindelijk wordt de lengte toch alleen gebruikt ter oriëntatie. De meer bruikbare richtwaarden zijn de gemiddelde looptijden die op wegwijzers worden vermeld.