Naar de Lilienstein

Het hoogtepunt van de rondwandeling is waarschijnlijk de meest opvallende tafelberg in Saksisch Zwitserland: de Lilienstein. We verlaten Prossen vanaf het kasteel in noordelijke richting door Gründel, waarbij we in eerste instantie de borden naar Lilienstein negeren. Na de laatste huizen steken we de kleine brug over de Gründelbach over en houden direct daarna rechts aan. Het pad door de ondiepe grond leidt ons naar de vlakte, waar de majestueuze steen ons nu aan de linkerkant begroet. We lopen direct in de richting van de berg op blauwe markeringen, passeren de Franzosenborn, een overdekte bron, en klimmen uiteindelijk de noordelijke beklimming op, waar het pad ook over een stalen ladder leidt. De grillige, 415 meter hoge top biedt verschillende uitzichtpunten in alle richtingen - bijvoorbeeld op de Schrammstein en de Winterberg in het oosten. We kunnen ook ons startpunt, kasteel Prossen, aan de Elbe zien liggen, die 300 meter onder ons stroomt. In het zuidwesten is de vesting Königstein te zien. De indruk is niet bedrieglijk: met 360 meter boven zeeniveau is de tegenoverliggende vestingberg aanzienlijk lager dan de tafelberg waarop we staan. Tot half december en vanaf eind maart is het rustieke restaurant Felsbaude hier geopend voor verfrissingen. Het meest westelijke puntje van het bergplateau mogen we zeker niet overslaan, ook al vereist het pad ernaartoe een zekere tred en een hoofd voor hoogtes. Het panorama hier is echter spectaculair. We kiezen de zuidelijke afdaling voor de terugweg. Het pad, nog steeds blauw gemarkeerd, voert ons via vele treden het bos in. Daar houden we links aan richting Ebenheit, terwijl het pad naar de parkeerplaats naar rechts loopt. Het pad voert ons nu langs de bosrand met uitzicht op de Königstein en brengt ons langs het dalstation van de goederenlift terug naar de westkant van de Lilienstein, vanwaar we de beklimming zijn begonnen. Hier volgen we de gele markeringen in de richting van Prossen en passeren we de voormalige schapenboerderij Sellnitz, die nu wordt gebruikt als trainingscentrum voor het nationale park. Het laatste deel van de route is weer steiler, maar ongecompliceerd langs de helling van de Elbe. We bereiken Prossen bij het oude tuinlandgoed, dat al in het zicht van het kasteel ligt.